| Het is kwart voor drie ’s ochtends, vrijdag 24 juli. De wekker gaat. Ik word wakker. Het is donker buiten. Het regent gelukkig niet. Het is vandaag de vierde dag, de laatste. Mijn benen zijn stijf. Ik denk terug aan de (bijna) afgelopen week. Eerst de vlaggenparade op zondag, de opening van de Vierdaagse. Met een spetterend optreden van Peter Koelewijn en Mariska van Kolk. En met parachutisten waarvan er maar één niet in het stadion landde. Ik denk aan de eerste dag van Elst, toen alles nog makkelijk ging. Wat een prachtige zonsopgang hadden we deze dag. En wat was het warm en vochtig. Ook denk ik aan de tweede dag, de dag van Wijchen, waarbij ik in de EHBO-tent mijn blaren heb laten doorprikken. Het weer was mooi. Deze dag was wel zwaar maar het was dan ook woensdag gehaktdag. En ook overdenk ik de derde dag, de dag van Groesbeek, waarin we allemaal enorm zijn natgeregend. Een hele  zaterdag-Volkskrant is in mijn schoenen gegaan om ze te drogen.Vandaag is de laatste dag. Ik ben er klaar voor. Ik controleer mijn rugzak nog één keer. Heb ik mijn barcode- kaart bij me? Ik stop de laatste Almere-balonnen in mijn rugzak. Deze hebben we gekregen van de Gemeente Almere om uit te delen aan de kinderen langs de kant. Ik drink nog wat en vertrek naar de Wedren, de startlocatie van de 4 daagse in Nijmegen. Daar ontmoet ik de andere lopers van Trimslim. Het is weer kwart voor drie ’s ochtends maar nu zaterdag 25 juli. Het is gezellig bij mijn gastgezin dat me deze week enorm in de watten heeft gelegd. Ook van de overige deelnemers heb ik vernomen dat zij in de watten zijn gelegd door hun logeeradres. De Via Gladiola stond weer vol met mensen. Sommigen zeggen zelfs dat het er een milioen zijn. De gezichtjes van de kinderen die een ballon kregen waren onbetaalbaar. De meeste TrimSlimmers hebben het gehaald. De Vierdaagse is weer volbracht. Martijn Hommes |
Mieke en Ingrid liepen in het begin nog met ons mee tot 25km, daarna liepen ze zelf (zij gingen Apeldoorn lopen) en zij hebben het gehaald met de nodige lol (veel Zweden heb ik begrepen).
Wij liepen met een aantal TrimSlimmers en Ex-TrimSlimmers, vrienden van vrienden. En zo begon het avontuur.
Wij, Jan en Gerda, kregen zaterdag voor vertrek een heerlijke pasta-party bij Rene en Yvonne Langeslag aangeboden, heel gezellig. Zondag vertrokken. We sliepen bij de Scouting, die er een soort jeugdherberg van gemaakt heeft. Perfect. We sliepen op afstand zodat je elkaar niet wakker maakt. De 50ers starten het eerst om 3.00 uur, dan de 40ers - 1 groep - om 5.00uur en de andere groep om 6.00 uur(en dit om en om). De 30ers mochten uitslapen.
We werden daar in de watten gelegd, eerst zachtjes gewekt en toen stond het ontbijt klaar. Lunchpakketjes lagen klaar en je werd ook nog gehaald en gebracht; dat alles met een lach. ‘s-Avonds een heerlijke maaltijd die door de oudere Scouts werd geregeld. Er hing een grote beamer zodat je op de hoogte bleef van het wel en wee rond de Vierdaagse. Perfect, een echte aanrader. Het wandelen begon dinsdag, wij (Jan en Ikke) mochten om 6.00uur starten: WAT EEN TIJD .
We werden uitgeleide gedaan door studenten die van hun feestjes vandaan kwamen. Je rook de alcohol maar ze stonden er wel..Heerlijk gelopen. Erg warm maar droog en dan ‘s-avonds de verhalen!!!!!! En de drankjes natuurlijk en vroeg naar bed. Woensdag mochten we vroeg starten; waar ben ik aan begonnen? Maar eenmaal op weg en als het zonnetje schijnt ben je alles weer vergeten. ‘s-Middags dacht ik een blaar te voelen opkomen dus ‘s-avonds maar even laten tapen door George (een tandarts is toch ook een blarendokter) Hij kon ze niet vinden toch maar effe getapet.
Donderdag de Zevenheuvelen en regen..Bah.. maar niet koud. Ik liep voor geen meter dus vaker plassen en koffie drinken en soepjes drinken. Je kan heel wat smoezen verzinnen om even te gaan zitten en te stoppen. Maar de dag uitgelopen. Mia was intussen uitgevallen (ziek misselijk en beroerd). Bert mocht ook niet meer lopen en Henk lag op de hartbewaking . Viel gelukkig mee; het was de warmte. Het laatste uur mezelf erdoor gesleept en meteen naar de blarenpost. Na drie kwartier wachten was ik aan de beurt. De hulpverlener kon niets vinden; de volgende dokter ook niet. Toen maar een echte arts. Die zei: ‘het komt vanuit je gewrichten, botpijn’. Ik kreeg zwachtels om en mee en moest maar zien wat ik kon; eventueel iedere Rode Kruispost aandoen en pillen mee. Terug naar de Scouting kwamen er wat traantjes maar na de nodige rosé van Hennie ging het weer.
Op naar de barbecue, heerlijk geslapen. Om 5.00 uur gewekt met vogeltjes. Mijn voeten ingezwachteld en pillen mee, weer op pad. De laatste dag: we liepen met z´n drieën. Agnes, Jan en ik en het voelde goed. Lekker weer tot een uur of half tien. Toen begon het te regenen. Gauw de poncho´s en regenbroek aan om maar warm te blijven en droog. Weer verder. Na een kwartier was het droog en brak de zon door. Ieder uur een pil en niets gevoeld. Wat een mensenmassa: het leek New York wel. Je kon ook niet inzakken, ze sleepten je er doorheen. Rene en Yvon stonden langs de kant met een biertje voor Jan en bloemen voor mij. Bedankt jongens voor deze support ! Vrienden van ons uit Nuenen vonden ons ook met nog meer bloemen. Wel veel gesjouw maar ook dat hoort erbij; hard kan je toch niet meer lopen. Bij de finish stonden nog vier collega´s met natuurlijk -ze kennen me- vier flessen bubbeltjeswijn. Wat een happening, maar we hebben het gehaald . ‘s-Avonds heerlijk met z´n allen nagepraat en gedronken. Sommigen gingen al naar huis en de rest de volgende ochtend.
Ik pas op het moment geen schoen meer aan dus ik loop effe niet; veel ijzen en de beentjes omhoog. Wat gaan we nu volgend jaar weer eens doen………ik weet het nog niet.
Gerda Akkerhuis