 |
Na twee bijna juliweken is het nu 17 mei behoorlijk fris en ziet het er bewolkt uit. Op het laatste moment besluit ik toch mijn rode flinterdunne regenjackje aan te houden. De mouwen heb ik er snel afgehaald. Bij de start sta ik naast Anouk, die samen met Roel de duoloop doet. Achter mij een aardige Spakenburger met groene ogen, die mij wel duwt, zegt-ie, als het niet mocht lukken. Grapje. Het is een hele stoere, hij gaat de 50 km lopen.
Op weg lopen we het dorp snel uit en hollen we langs het Nijkerkernauw. Een erg leuk pad. Ik beland achter de Hulk, een man met groen T-shirt. Een vrouw met groen T-shirt holt ernaast. Na een tijdje maken we een praatje.
Zij doet mee in estafettevorm en loopt 7 km, hij doet 25. Als die man mij vraagt wat ik loop, kan hij bijna niet geloven, dat ik 25 km ga hollen. Hij vindt het maar niks zo’n vrouwtje. Wat een verschil met die man bij de start.
Verschil moet er zijn. Richard zat hier ook bij maar op een gegeven moment ben ik hem kwijt. Ik loop door, het is een wedstrijd verdorie. Vino had mij niet verteld, dat Richard met hem zou lopen. Richard is namelijk erg goed altijd op de woensdagavond en ik vrees, dat hij van mij wint.
Op een gegeven moment holt de Hulk te snel en moet ik afhaken. Dan zie ik ook Richard weer. Die loopt aardig door. Ik heb onderweg niet alle km gezien en schat, dat we op 15 zitten. Ik heb enorme dorst en zeg tegen Richard, dat ik even wat moet drinken. Ook een gelletje gaat er wel in. Richard liep door uiteraard en nu loop ik achter hem. De afstand wordt steeds kleiner. We hollen langs die pastelkleurige Nuonwindturbines. In de verte de verlossende Stichtseburg. De estafetteteams doen ijverig mee met wisselende deelnemers en hulpjes op de fiets ernaast. Ik ben helemaal alleen. Maar bijna Richard ingehaald. Opeens stopt Richard. Heb je kramp, vraag ik, daar zou ikzelf last van kunnen hebben. Hij heeft last van zijn buik. Het is ook behoorlijk fris. Het is wat gaan spatten, maar niet veel. Ik ben Richard voorbij en denk aan de Spakenburger nr. 001 die naast mij stond in de sporthal en zijn buik insmeerde met vaseline tegen de kou, zei die. Misschien een tip voor Richard.
 |
Het weer wordt er niet beter op. Eric had verwacht, dat ik eerder regen zou krijgen, maar God beslist anders.
Hij is charmant en geeft de regen aan hem. Van de Weergoden moet je het hebben en ik voel me een onbezorgd primitief wezen. Het liefst eentje met een speer op jacht naar voedsel. Ellie en ik zoeken de beschutting op en verwennen onszelf met een kop warme chocolademelk met slagroom in de Postkamer in Spakenburg. Het wachten is op Eric en Vino. Het is koud en winderig, maar dan zien we Eric aankomen. De laatste loodjes loop ik gewapend in zeiljack met Eric over de finish. De Spakenburger omroeper kondigt het Almeerse team 217 aan.
Wij zijn binnen in 4.26. Al zeg ik het zelf dit team heeft zichzelf overwonnen.
We pauzeren even en lopen rustig terug. Nee maar, daar heb je die snelle Vino ook alweer. Ik schat dat hij 4.30 of zoiets is binnengekomen. De tocht was koud, winderig en zwaar en iedereen ging tot het uiterste. Vino was echt moe, want die vergat op de klok te kijken en bleef mopperen op het slechte weer en de fietsers, die niet genoeg uitkeken op het stuk, dat hij moest lopen. Vino en Richard dit jaar wonnen Eric en ik, maar misschien zijn jullie volgend jaar beter, wie zal het zeggen. Iedereen mag gokken op wie er volgend jaar wint.
Inleg 2 euro 50. Noteer ook de tijden, vergeet de seconden niet, want die nemen we er het volgende jaar ook bij. Wie er het dichtst bijzit krijgt een leuke verrassing. Briefjes met tijden en geld bij ondergetekende inleveren.
Alleen leden van Trimslim mogen meedoen.
Rest mij nog te vermelden, dat de kibbeling in Spakenburg verrukkelijk was. Ik kan het iedereen aanraden, de andere vissoorten heb ik daar nog niet uitgeprobeerd, maar wie weet volgend jaar of in de vakantie.
Trimslimgroet Loes Walet Boekema
Dit stond te lezen op het prikbord.“Ja, dat ga ik weer doen.” Was mijn eerste gedachte. En gelijk heb ik Miep en mezelf op de lijst gezet.
De afgelopen 2 jaren waren erg gezellig. Dat het zwaar was, was inmiddels naar de achtergrond verdrongen. Maar er was nog tijd genoeg om wat extra heuveltraining te doen. In het Beatrixpark hebben we een aardige heuvel. Hier kun je toch wel een klein beetje denken aan het parcours van La Roche. Ook in de voorbereiding kwam een extra verrassing. We werden door de vriend van Jacques (ook een trainer) uitgenodigd om te komen lopen op de Posbank. Op een zonnige zondagmorgen met een groep naar de Posbank. Dat kwam aardig in de richting. Veel zandpaadjes, maar wel heuvel op en heuvel af. Ook in de voorbereiding had ik ook nog de Eemmeerloop, 50 km solo, op het programma staan. Het weer op deze dag was wat wisselvallig. Windering en vooral de laatste 10 km wind tegen. En deze ging gepaard met regen. En dan ook nog lopen op een weg met kleine keitjes. Maar wie a zegt moet ook b zeggen en gewoon de weg vervolgen naar de finish. Daar aangekomen zag ik dat ik een goede tijd had, 4 uur 44 minuten. Daar was ik best blij mee. Maar het onthaal, zoals ik dat gewend ben bij menige loop, ontbrak hier volledig. Een koude bedoening, letterlijk en figuurlijk. Onder het genot van vers gebakken kibbeling en een pilsje bij de plaatselijke vishandel heb ik de loop nog even nagelopen met de overige deelnemende Trim Slimmers.
Hierna waren er nog twee weken te gaan voor de Marathon Nature in La Roche-en-Ardenne. Het voornaamste was om voldoende rust te nemen. Geen wandelingen en alleen trainingen verzorgen. En zo schoten de weken voorbij. En dan sta ik weer aan de start voor de volgende uitdaging. De lopers voor de halve Marathon waren inmiddels van start gegaan. En dan na de gebruikelijke rituelen, zoals een bezoek aan het toilet en het controleren van de veters naar het startvak. Het startschot klonk en de loop was begonnen. Eerst vals plat, dan een steil stuk, wel geasfalteerd en dan weer redelijk vlak. Naar beneden en een pad, bezaaid met stenen op. En dan de uitdaging. Een bospad, 19%, omhoog. De eerste 50 meter omhoog lukte nog wel hardlopend, maar dan moet je toch opgeven en verder wandelen. Ook later kwam ik nog zo’n stuk tegen. Af en toe lopen, afgewisseld met wandelen. En dat kost extra tijd. Maar daarna kon ik in mijn tempo door blijven lopen, zelfs ook waar ik vorig jaar ook nog moest wandelen. Dit leverde tijdwinst op. En voor dat ik het wist stond Miep me al op te wachten. Dus vlak bij de finish. Eindresultaat een winst van 15 minuten. En waar ik helemaal niet mee bezig was geweest leverde dit een 2e plaats in de categorie 60+ op. Om 15.00 uur prijsuitreiking. Gauw naar het hotel en douchen, schone kleren aan en weer naar beneden. Gelukkig stond de auto van Eric nog boven en konden Miep en ik mee naar beneden. Op naar de feesttent voor de uitreiking. Steeds zag ik meer Trim Slimmers de feesttent binnenkomen, terwijl ze hadden gezegd na mijn binnenkomst weer de reis naar huis te aanvaarden. Dit was wel echt geweldig en maakte het geheel af. En dan wordt je naam genoemd en sta je op en loop je onder een groot applaus van je fans naar het podium om de beker, een mandje met producten uit de streek en een enveloppe met inhoud in ontvangst te nemen. Uitgereikt door echte kiss-missen.
Rob
 |
 |
 |
 |
Hoi Beste Trim Slimmers
Dit jaar vindt de hele (42km) en de halve (21 km) M(araton) O(p) A(fbetaling) plaats op 4,5,6,7 en 8 augustus.
Deelname is voor hardlopers,wandelaars en nordic-walkers.
De wandelaars en nordic-walkers kunnen starten van 18.30 tot 19.00 uur. De hardlopers van 18.30 tot 19.30 uur.
We starten vanuit De Draai kolk.
Om iedereen de mogelijkheid te bieden hieraan deel te nemen komen de reguliere avond trainingen op deze dagen te vervallen. Met uitzondering van de B/C-groep.
Dus tot ziens op deze avonden.
Het MOA-team
Is er iets te melden laat het weten aan de redactie. Email: miepenrob@planet.nl